De 60 lessen die ik leerde in 6 jaar als freelancer

Todoist is een essentiële tool, ook al dacht ik lang dat Wunderlist prima was. Het nummer dat bovenaan je werkplaylist staat in Spotify, komt heel hoog in je Spotifyjaaroverzicht. Te veel schrijf je niet aan elkaar, tenzij je het als zelfstandig naamwoord gebruikt. Ik ben meestal meer waard dan mijn prijs per uur. In elk megadocument blijft minstens één foutje achter, wat je ook doet. Wieldop is geen acceptabele term voor velgen. Ik wil niet alleen meer omzet genereren voor mezelf en mijn klant. Ik wil iets bijdragen met mijn bijdrage. Werken kan ook op een terras. Het zorgverzekeringssysteem is behoorlijk stuk als het gaat over psycho-oncologie. Als ik mijn vakantie niet inplan (met uitroeptekens), komt er geen vakantie. Niet voor alle klussen is uurtje-factuurtje de meest logische vorm. Een offerte opstellen op basis van de vraag: hoeveel energie kost dit, is heel logisch. Zwart staat maar een van de vier kleurtypes. Hardop zeggen dat je de kern niet te pakken krijgt, levert heel veel op, op heel veel niveaus. Gebruik uitroeptekens alleen achter zinnen die je niet gewoon zou uitspreken. Kleuranalyses geven draagt veel meer bij aan de wereld dan alleen mensen die er (veel) knapper uitzien. Ik hou stiekem van met Engelse woorden en oneliners gooien. Darten kan je leren. Ziek is ziek! Mensen worden gek van lappen tekst zonder witregels (maar hier heb ik er bewust voor gekozen, dat moet ik zelf weten, is het ook mijn eigen schuld als mensen deze zin niet halen).

Ik ben een (tijd)optimist.

Een AOV is geen luxe. Ik ben een ENFP. Ik ben vooral geel. Ik ben vooral een zeven. Ik praat binnen organisaties snel in wij-vorm. Ik praat snel. Een kantoor op vijftien minuten fietsafstand is perfect, want lichaamsbeweging en frisse lucht. Ik kan niet zo goed teksten schrijven voor een product of verhaal waar ik niet in geloof. Ik vind lulkoek vies. Roze koeken van de bakkerij van de AH vind ik lekker. Meerdere keren per uur heel diep zuchten voorkomt heel veel ellende. Beter werk ik niet voor mensen die nog eigenwijzer zijn dan ik en niet klaar zijn voor mijn kritische blik. Ik moet af en toe bewust vertragen als ik ergens bevlogen over praat. Ik hou van een junglekantoor. Ik ben er goed in om blogs en columns te redigeren, zonder dat schrijver ziet wat ik heb gedaan. Ik kan niet iedereen gelukkig maken, ik ben geen pizza (helaas niet zelf bedacht maar vrij vertaald). Laaggeletterdheid in Nederland kost de maatschappij minstens een miljard per jaar. Het is play hard work harden niet andersom. Fijne coworkingspacecollega’s zijn beter dan een of meer verre vrienden. Snacks! Ik moet vanaf mijn werkplek de lucht kunnen zien. Koffie, thee en chocolade zijn zwaar ondergewaardeerde luxeproducten. In je eentje een huis kopen na 4,5 jaar ondernemen, kan gewoon. We doen allemaal maar wat. Het is me binnen organisaties vrij snel duidelijk hoe de hazen lopen. Laat niet te veel mensen meewerken aan een tekst, want dan is de kans op een compromisresultaat – net niks – groot. Het freelancebestaan is me op het lijf geschreven. Op de meeste websites gaan de meeste basics van een goede website fout. Mijn achtergrond als antropoloog en in het bijzonder de techniek van de participerende observatie komt goed van pas in bijna al mijn opdrachten. ‘Schrijven voor B1′ is een (slimme) marketingtool. Laagdrempelig schrijven vinden de meeste organisaties kapotlastig. Je moet ook als snuggere ondernemer brieven van de Belastingdienst vaak twee keer lezen om te snappen wat ze van je willen. Een tekst is vaak al lekkerder leesbaar als je het voltooid deelwoord elimineert. Geef altijd iets meer dan je belooft. 67 lessen in dit geval. Mensen kunnen in webteksten zo’n vijftien woorden per zin aan. Een e-mail is ook een webtekst. Bij laaggeletterden zakt dat aantal naar tien. Een wake-up light werkt. Ik ben een (tijd)optimist. De meeste opdrachten kosten uiteindelijk meer tijd dan ik van tevoren denk – zelfs nu ik dat meeneem in mijn inschatting – en ook te laat komen is een resultaat van mijn optimisme. Als freelancer vraagt er zelden iemand aan je wat je hebt gestudeerd. LinkedIn is niet per se (understatement) een website die lekker intuïtief werkt, maar levert wel mooie opdrachten op. Als je het niet aan de bakker vraagt, hoef je het ook niet aan mij te vragen. Groendaken zijn gaaf. Ik vind het niet erg om microrevoluties te beginnen tijdens de lunch. Wat ik doe en voor wie mag dan breed zijn, in de kern ben ik eigenlijk altijd bezig om tot de kern komen.

Ik hou van de kern.